زهرا کوچولو مسافر کربلا

حالم خوب نيست .... عكسهاي جنايت پست ترين چهره هاي زمين را ديده ام .... شعارهايشان و خط و نشانهايشان براي شيعيان را خوانده ام ... قسمهايشان را ديده ام كه مي خواهند يك نفر از شيعيان را باقي نگذارند .... به پيروان علي عليه السلام نجس گفته اند .... كاشكي دعايم مستجاب مي شد .....    امشب به اين عكس رسيدم ، گويا عكس پدر و پسر شهيدي است كه چند روز پيش به دست پست ترين موجودات زمين در بازگشت از سامرا به شهادت مي رسند. مادر خانواده  را هم به شهادت رسانده اند ، در خبرها امده بود كه مادر " بار شيشه " داشته ....    باي ذنب قتلت ....   ...

دخترك با باباييش نشسته جلوي تلويزيون و شام مي خورد و من در آشپزخانه مشغولم . تلويزيون مسابقه يونان و كلمبيا را پخش مي كند . زهرا تلويزيون را نشان مي دهد و مي گويد : " بازي "  كمي بعد به توپ فوتبال اشاره مي كند و اين بار مي گويد : " پوت " . كمي  بعد صداي " بدو بدو بدو" دخترك بلند مي شود و بعدتر صدايش مي آيد كه مي گويد : " اُداد"  (= افتاد ) و چند دقيقه بعد كه يكي ديگر از بازيكنان زمين خورد دوباره صداي  " اُداد"  بلند مي شود . .....   پانوشت  ) اين " دبدو بدو بدو " گفتن موقع ديدن فوتبال ، ابتكار شخص خودش بوده ، ما كلا خيلي فوتبال نمي بينيم كه ...

پدربزرگ به زهرا مي گويد : " من قربون تو برم بابا " زهرا هم بي معطلي سرش را تند تند كج مي كند و جواب مي دهد : " بريم بريم " پانوشت : ساعت نوشتن پست را نگاه كنيد ! 

دو سه روز پيش از دخترك پرسيدم : زهرا ! اسم مامانت چيه ؟ و خودم چند بار شمرده  شمرده جواب دادم : فاطمه ،  فا ...  طِ ... مه  دوباره پرسيدم : زهرا ! اسم مامان چيه ؟  دخترك هم نگذاشت و نه برداشت ، گفت  : " فاطّي  " پانوشت :  كسي من را " فاطي " صدا نمي كند !

اقاي پدر حمام هستند . با صداي بلند مي پرسم : حوله بذارم برات ؟ اقاي پدر جواب مثبت مي دهد ، مي روم سمت اتاق كه دخترك جلوتر از من مي دود توي اتاق ، در كمد را باز مي كند ، حوله را مي كشد بيرون و كشان كشان به سمت در اتاق مي رود كه حوله به در كمد گير مي كند ، حوله را به سمت من مي گيرد . حوله را آزاد مي كنم برايش و مي ايستم به تماشاي دختركي كه تا دم در حمام حوله را براي باباييش برد!!!

چند روز پیش می خواستیم از دخترک عکس بیندازیم . به زهرا گفتیم کنار دیوار بایست بابایی عکس بیندازد و این کنار دیوار ایستادن را مدام در طول عکاسی یادآوری می کردیم . نتیجه اش این شده که حالا دخترک گاه و بی گاه می رود به دیوار تکیه می دهد و می گوید " اس " (= عکس ) و منظر حضور دوربین بدست ما می شود !     ...

شب بيست و هفت رجب رسيد . دلم مي رود كربلا ، آن شبي كه عطر شكفتن شكوفه زندگيمان در محضر اباعبداله عليه السلام در مشاممان  پيچيد ... امشب حضور زهرا در زندگيمان دو ساله مي شود...     

از زهرا مي پرسم :  مامان ! مي خواي برات  ني ني بياريم ؟  بدون لحظه اي درنگ ، در همان حال كه سرش را به نشانه تاكيد  كج مي كند ( از حركات اختصاصي خودش است ) مي گويد : " بي ، بي ( = بيار ، بيار ) " اشتياق بچه را كه مي بينم مي پرسم : چندتا بياريم ؟ دخترك اما قانع است ، مي گويد : " دَه " !!!!! 

من : كلاغه ميگه ؟؟ زهرا : " گار گار "  من : سفره قلمكار كار، زهرا خانوم بره سر كار ؟  زهرا :  " بره بره "  من : حالا زود نيست ؟  زهرا : " نه ! "   پانوشت : ديروز وقتي گفت ؛ " بره بره "  پرسيدم : بره سركار چي بياره ؟ جواب داد : " پو  ( = پول ) "  بله ديگه چشم و گوش بچه زود باز شده متاسفانه !!

يكي دو ماه پيش وقتي در غياب بابايي از زهرا مي پرسيدم : " زهرا بابايي كجاست ؟" جواب مي داد : " نيست ! " وقتي دوباره مي پرسيدم : " كجا رفته ؟ " دخترك با مظلوميتي وصف نا شدني مي گفت : "دَدَ"  آنوقت بود كه دلم هم براي پدر مي سوخت هم براي دختر ! براي پدر كه صبح زود تا غروب سر كار بود و دخترش فكر مي كرد رفته است " دَدَ = خوشگذراني " و  براي دختر كه فكر مي كرد باباييش رفته " دَدَ " و او را نبرده ! پس من وارد عمل شدم و ديلوگ قبلي را كه كاملا ابتكار زهرا بود به اين صورت تغيير دادم : من : زهرا بابا رفته اداره چي بياره ؟ زهرا : " پو " ( = پول ) امروز صبح كه زهرا ...